کبوتر حرم

حیات عطای خداوند

در مطالب قبل بیان شد که مقصود از حیات واقعی که همان حیات مدنظر امام حسین (علیه السلام) بوده است، حیات طیبه یعنی بهره بردن از حیات مادی به منظور دستیابی به تعالی و کمال و رشد معنوی انسان است. حیاتی که بی هدف و بیهوده نبوده و انسان باید در هر لحظه آن توجه داشته باشد که زندگی در این جهان خلاصه نمی شود و سرای آخرت منزلگاه حقیقی اوست.

حیاتی که در اسلام برای انسان بیان شده است، موهبتی از طرف خداوند است که موجب رشد او می شود. خداوند نفس کشیدن را به انسان هدیه نموده و به او حکم کرده که در طول بهره مندی از این امر، باید برای تعالی خود تلاش کند. چنین نیست که انسان بگوید این حیات من است و من آن را نمی خواهم. چرا که حیات از جانب خداوند است و انسان مالک آن نیست که انتخاب کند به زندگی ادامه بدهد یا نه. حکم خداوند به حیات موجب می شود انسان در مقابل هرگونه تعدی از جانش محافظت کند، خواه از جانب دشمن باشد خواه از جانب خودش. پس گرفتن جان دیگری بدون اقتضاء شرعی و همچنین خود کشی جایز نیست.

 برگرفته از کتاب امام حسین شهید فرهنگ پیشرو انسانیت، علامه محمد تقی جعفری